Forex วิกฤต ใน อินเดีย 1991

7 เหตุผลที่อินเดียกำลังจ้องมองที่วิกฤตสกุลเงินในคอลัมน์ก่อนหน้านี้ เมื่อรูปีซื้อขายที่ 65 เมื่อเทียบกับดอลลาร์สหรัฐฉันได้เขียนเกี่ยวกับวิธีการที่รูปีอาจถึง 70 เทียบกับดอลลาร์ในอนาคตอันใกล้และทำไมรูปีได้อ่อนค่าลงมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ เศรษฐกิจอินเดียอยู่ในสถานะที่อันตรายในวันนี้และสถานการณ์อาจทำให้เกิดการหมุนเวียนออกไป นี่เป็นอย่างไร การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดเกิดขึ้นเมื่อประเทศกำลังนำเข้าสินค้าและบริการมากกว่าที่จะส่งออก (ถ้าการกลับรายการเป็นจริงก็จะเกินดุล) การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดของอินเดียมีการขยายตัวร้อยละ 1125 ตั้งแต่ปี 2550 ซึ่งมีจำนวนทั้งสิ้น 8 พันล้านถึง 90 พันล้านดอลลาร์ กล่าวอีกนัยหนึ่งอินเดียกำลังนำเข้า 90 พันล้านดอลลาร์มากกว่าที่จะส่งออก อย่างไรก็ตามในปี 2550 อินเดียมีทุนสำรองเงินตราต่างชาติจำนวน 300 พันล้านเหรียญสหรัฐ อาจทำให้ยอดบัญชีปัจจุบันขาดดุล 37.5 เท่า ขณะนี้ทุนสำรองเงินตราต่างประเทศของอินเดียลดลงเหลือ 275 พันล้านดอลลาร์ซึ่งสามารถครอบคลุมการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดได้เพียง 3 เท่าเท่านั้น การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดของอินเดียมีการเติบโตอย่างต่อเนื่องตลอดช่วง 5 ปีที่ผ่านมา: การระดมทุนไม่เพียงแค่ค้างคืนเท่านั้น เนื่องจากหลายประเทศที่ค้าขายกับอินเดียยอมรับเฉพาะสกุลเงินต่างประเทศ (ส่วนใหญ่เป็นสกุลเงินดอลลาร์) ดูเหมือนว่าอินเดียจะสามารถรักษาคลังสำรองต่างประเทศได้อย่างต่อเนื่องตลอดหลายปีที่ผ่านมาอนิจจาอินเดียไม่ได้ทำอย่างนั้น ไม่น่าแปลกใจว่านายกรัฐมนตรีโมฮัฮันซิงห์พยายามที่จะสร้างความมั่นใจให้กับประเทศที่แตกต่างจากปีพ. ศ. 2534 เมื่อประเทศมีทุนสำรองเงินตราต่างประเทศเพียง 15 วันเท่านั้น ตอนนี้เรามีเงินสำรองเป็นเวลาเจ็ดเดือน 7 เดือนก่อนที่เราจะหมดเงินสำรองที่แทบจะไม่ฟังดูมั่นใจ (อ่านเพิ่มเติม PM เน้นด้านสว่างของ crashing rupee) นี่คือที่ที่สถานการณ์สามารถเริ่มต้นที่จะเสียงหลุมฝังศพ เศรษฐกิจสหรัฐเมื่อ 5 ปีหลังวิกฤตการเงินในปีพ. ศ. 2551 กำลังเริ่มเกิดภาวะเศรษฐกิจขึ้น เมื่อเศรษฐกิจของประเทศมีการเติบโตอัตราดอกเบี้ยเริ่มเพิ่มขึ้นและประเทศเริ่มพิมพ์เงินน้อยกว่าที่กำหนด ขณะนี้เรากำลังนั่งอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายซึ่งไม่เพียง แต่ค่าเงินรูปีอ่อนค่าลงอย่างมากเมื่อเทียบกับดอลลาร์ แต่อุปทานของดอลลาร์อาจหดตัวในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เราเน้นความจำเป็นที่จะต้องใช้เงินดอลลาร์สหรัฐเพื่อที่จะรักษาระดับการขาดดุลบัญชีสกุลเงินในเช็ค ซึ่งจะทำให้ภาระหนี้สินเพิ่มเติมในรูปี นอกจากนี้จะมีปัจจัยอีก 2 ประการที่จะเล่นที่นี่ ประการแรกการผลักดันอัตราดอกเบี้ยในสหรัฐอเมริกาและต่างประเทศสร้างแรงจูงใจที่สูงขึ้นสำหรับนักลงทุนต่างชาติในการลงทุนในต่างประเทศกับอินเดีย แล้วผลกระทบจะถูกรู้สึกว่า ตั้งแต่เดือนมีนาคมปีนี้ทุนสำรองเงินตราต่างประเทศลดลงแล้ว 14 พันล้านเหรียญเนื่องจากนักลงทุนเลือกลงทุนในสหรัฐฯและประเทศอื่น ๆ กับอินเดีย ประการที่สองสิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าการขาดดุลบัญชีปัจจุบันไม่สามารถระบุว่าเป็น quotbadquot ได้เนื่องจากไม่ใช่การเกินดุลบัญชีเดินสะพัด อย่างไรก็ตามประเทศที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่จะมีการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดสูง การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดที่สูงอาจจำเป็นต้องใช้หากประเทศกำลังเติบโตและต้องนำเข้าเพื่อการเติบโตของเชื้อเพลิง วิธีการวัดสุขภาพของการขาดดุลบัญชีปัจจุบันคือการเปรียบเทียบกับ GDP ของประเทศ ผลการศึกษาทางวิชาการชี้ให้เห็นว่าการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดซึ่งเป็น 2.5% ของ GDP ของประเทศมีความยั่งยืน สิ่งที่ทำให้สถานการณ์ของอินเดียเป็นอันตรายได้คือปัจจุบันมีสัดส่วนเกือบร้อยละ 5 ของ GDP นอกจากนี้นักเศรษฐศาสตร์ที่มีการสำรวจทั่วโลกกำลังคาดหวังให้ GDP ของอินเดียลดลงไปอีกในปีงบประมาณนี้ สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไรในท้ายที่สุดความเชื่อตลาดที่วางไว้บนระบบเศรษฐกิจของมันคือสิ่งที่ให้ความมั่นใจ ความรู้สึกเริ่มต้นที่ตลาด สัญญาณบ่งชี้ใดที่ชี้ไปที่การอ่อนค่าลงของเงินรูปีเนื่องจากอุปทานของดอลลาร์ที่ลดลงและอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นในต่างประเทศ นักเศรษฐศาสตร์คาดการณ์ GDP ที่ลดลงในปีงบประมาณปัจจุบันเป็นสัญญาณร้ายแรงเนื่องจากเราเพิ่งเห็นตัวเลข GDP ที่ลดลงจาก 6.2 เป็น 5 จากปีงบประมาณที่ผ่านมาจนถึงปีงบประมาณปัจจุบัน 3. การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดเพิ่มขึ้นอีกในการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดของอินเดีย รัฐบาลส่งสัญญาณว่าภายในไม่กี่เดือนอาจมีปริมาณสำรองต่างประเทศลดลง 170 พันล้านดอลลาร์ในหนี้ระยะสั้นที่จะต้องจ่ายในขณะที่ในปี 2008 มันเป็นเพียง 80 พันล้าน ตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงสิงหาคม 2013 การลงทุน FII ในอินเดียลดลง 2 พันล้าน ทั้งภาคเอกชนและภาครัฐเห็นความชัดเจนในกลยุทธ์การลงทุนจนถึงการเลือกตั้งในปีหน้า เมื่อพิจารณาทั้งหมดนี้จะต้องใช้ความพยายามอย่างกล้าหาญโดยผู้ว่าราชการจังหวัด RBI ที่เพิ่งได้รับแต่งตั้งใหม่ Raghuram Rajan เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดวิกฤติสกุลเงิน Raghu Kumar เป็นผู้ร่วมก่อตั้ง RKSV ซึ่งเป็น บริษัท นายหน้า ความคิดเห็นที่แสดงไว้ในที่นี้คือความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน NDTV ไม่รับผิดชอบต่อความถูกต้องครบถ้วนเหมาะสมหรือความถูกต้องของข้อมูลใด ๆ ที่ระบุไว้ในที่นี้ ข้อมูลทั้งหมดได้รับการจัดทำขึ้นตามเกณฑ์ที่กำหนด ข้อเท็จจริงข้อมูลหรือความคิดเห็นที่ปรากฏในบล็อกไม่ได้สะท้อนถึงมุมมองของ NDTV และ NDTV ไม่ได้รับผิดชอบใด ๆ หรือความรับผิดสำหรับเดียวกันระบบการจัดการอัตราแลกเปลี่ยนแบบลีสซิ่งเรื่องราวของวิกฤตอ่าว Indias เช่นเคยชัยชนะพบร้อยบิดา, แต่ความพ่ายแพ้เป็นเด็กกำพร้า นับ Galeazzo Ciano วิกฤตการณ์ทางการเงินที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 12 มกราคม 2534 เป็นวันที่มีสีแดงในประวัติศาสตร์ของเศรษฐกิจอินเดีย แต่ไม่ได้อยู่ในความรู้สึกมีความสุขใด ๆ เป็นจุดต่ำสุดในภาคนอก สรุปยอดดุลการชำระเงินแล้ว สินทรัพย์สกุลเงินต่างประเทศของธนาคารกลางอินเดีย (RBI) มีจำนวนทั้งสิ้น 975 ล้านเหรียญสหรัฐ และทุนสำรอง จำกัด ก็ไม่ได้อยู่ในการดูแลของธนาคารกลาง จำนวน 600 ล้านบาทถูกเก็บไว้กับธนาคารแห่งประเทศอินเดียประเทศสหรัฐอเมริกาด้วยเหตุผลที่ระบุในภายหลัง สินทรัพย์สกุลเงินต่างประเทศที่มีอยู่ใน RBI มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะรองรับค่าใช้จ่ายของการนำเข้าสัปดาห์กับบรรทัดฐานที่พึงประสงค์สามเดือน จากตำแหน่งสุดซึ้งนั้นเรามีสินทรัพย์เกี่ยวกับเงินตราต่างประเทศอยู่ถึงประมาณ 130 พันล้านดอลลาร์ในปัจจุบันและประสบกับความอับอายของความมั่งคั่ง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาบทความจำนวนมากได้ปรากฏในหนังสือพิมพ์และวารสารเกี่ยวกับเรื่องราวของการปฏิรูปทางเศรษฐกิจในอินเดีย นักเขียนหลายคนได้ระบุว่าสมาชิกของทีม A ซึ่งเป็นผู้นำในการปฏิรูปที่นำไปสู่สถานการณ์ที่ไม่เป็นอันตรายในขณะนี้ มีคนอื่น ๆ ที่เป็นพยานเงียบไปทั้งหมดที่เกิดขึ้นแม้ว่าจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของทีม พวกเขายังมีเรื่องราวที่จะบอก วิธีการเริ่มต้นได้รับการหลีกเลี่ยงในตอนแรกมันเป็นเพียงทางอ้อมเพราะ Saddam Hussein ที่อินเดียตื่นขึ้นมาในความเป็นจริง สำหรับวิกฤตมานานแล้ว การรุกรานของซัดดัมฮุสเซนในคูเวตและเหตุการณ์ที่ตามมาทำให้เกิดปัญหาร้ายแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้อินเดียจำเป็นต้องหาแนวทางแก้ไข นอกจากนี้ยังมีความไม่แน่นอนที่ศูนย์ Chandrasekhar และจัดตั้งรัฐบาลด้วยการสนับสนุนของสภาคองเกรส ความไร้เสถียรภาพทางการเมืองเป็นพรที่ปลอมตัว มันเป็นธุระในเกมชีวิตและความตายและเรื่องโลกีย์เช่นวิกฤต forex ถูกซ้ายธนาคารกลาง. ประเด็นก็มาถึงเมื่อมีความเป็นไปได้ที่ประเทศจะผิดนัดชำระหนี้งวดหนึ่ง การกู้ยืมเงินจากตลาดเป็นไปไม่ได้เนื่องจากได้รับสถานะขยะจากพันธบัตรของอินเดียโดยหน่วยงานที่ให้คะแนน สินค้านำเข้าหลักที่เกี่ยวข้องกับน้ำมัน Indian Oil Corporation เป็นหน่วยงาน canalising และต้องการเงิน SBI จัดให้มีการรับ Credit Acceptance Credit ระยะสั้นในตลาดระหว่างธนาคารในนิวยอร์กซึ่งเพิ่งผ่านพ้นไปทุกวัน จากนั้น RBI จึงตัดสินใจที่จะระดมทุนจำนวน 600 ล้านบาทไว้กับ SBI ในนิวยอร์กเพื่อเป็นเงินสำรองสำหรับการชำระเงินค่าสินค้าขาเข้า ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าวธนาคารกลางได้ออกมาในเดือนกรกฎาคมปี 2534 ด้วยข้อเสนอที่กล้าหาญในการจำนำหุ้นทองคำให้กับธนาคารแห่งประเทศอังกฤษและธนาคารแห่งประเทศฝรั่งเศสและได้รับเงินกู้ระยะสั้นจำนวน 405 ล้านเหรียญ ได้ตระหนักถึงความเป็นไปได้ที่จะเกิดผลกระทบทางการเมืองและการวิจารณ์ว่าอัญมณีของประเทศถูกฝังอยู่ การดำเนินงานทั้งหมดของการขนส่งทางร่างกายไปยังกรุงลอนดอนได้ดำเนินการในความลับภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดของรองผู้ว่าราชการซึ่งอยู่ในการติดต่ออย่างต่อเนื่องกับเจ้าหน้าที่ไปในรถบรรทุกไปยังสนามบิน ทองคำถูกไถ่ถอนคืนผ่านการชำระหนี้ระหว่างเดือนกันยายนถึงพฤศจิกายน 2534 แต่สิ่งที่ไม่เป็นที่รู้จักของสาธารณชนคือข้อเท็จจริงที่ว่าในขั้นตอนการขัดเกลาทองคำให้เป็นไปตามมาตรฐานสากลก่อนคำมั่นสัญญาของตนมีการเพิ่มมูลค่าซึ่งได้รับการต้อนรับมากที่สุดใน เวลาที่สำคัญ อินเดียขอความช่วยเหลือจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศ เป็นที่ชัดเจนว่าในกรณีที่ไม่มีถนนอื่น ๆ สำหรับการระดมทรัพยากรจะถูกปิด กองทุนการเงินระหว่างประเทศส่งทีมไปอินเดียเพื่อหารือเกี่ยวกับเงื่อนไขในการให้กู้ยืมซึ่งเป็นองค์ประกอบที่เป็นที่รู้จักกันดีในชื่อ Consensus ของวอชิงตัน การปฏิรูปเศรษฐกิจจึงถูกนำมาใช้เนื่องจากเงื่อนไขของกองทุนการเงินระหว่างประเทศและไม่ได้เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจอย่างกะทันหันของรัฐบาล นักเศรษฐศาสตร์บางคนอ้างว่าเป็นนโยบายของรัฐบาลทั้งหมด แต่ได้รับความช่วยเหลือจาก IMFWorld Bank ระยะเวลาที่น่าตื่นเต้นของการประกาศปฏิรูปโดยรัฐบาลที่เพิ่งจัดตั้งขึ้นของ P. V. Narasimha Rao ครอบคลุมเกือบทุกแง่มุมของนโยบายเศรษฐกิจ ค่าเสื่อมราคาของรูปีการประกาศสำคัญครั้งแรกของ RBIs คือค่าเสื่อมราคาของรูปีในงวดสองงวดในวันที่ 1 และ 3 กรกฎาคม พ. ศ. 2534 เป็นการปรับลดลงของมูลค่าของรูปีและระบุงวดแรกเพื่อทดสอบ น่านน้ำ มูลค่าของรูปีลดลงร้อยละ 18-19 เมื่อเทียบกับสกุลเงินหลักเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของการส่งออกของอินเดีย ดัชนีราคาตลาดจริงที่ใช้ในการกำหนดนโยบาย อย่างไรก็ตามเกณฑ์การตัดสินใจของธนาคารกลางไม่ได้เป็นข้อ จำกัด ตลาดได้รับความประหลาดใจอย่างรวดเร็วเนื่องจากไม่มีการรับรู้ค่าเสื่อมราคาของสกุลเงินดังกล่าวเป็นอย่างมาก มีการเร่งด่วนในการตรวจสอบระบบอัตราแลกเปลี่ยน ผู้ว่าราชการจังหวัด RBI ก่อตั้งกลุ่มภายในขึ้นโดยมีสมาชิก O. P. Sodhani ผู้ควบคุมฝ่ายควบคุมการแลกเปลี่ยนเงินตรา B. B. Kulkarni หัวหน้าเจ้าหน้าที่ภาควิชาการลงทุนและการดำเนินงานด้านการลงทุนจากภายนอกและนักเขียนรายนี้ซึ่งเป็นที่ปรึกษา (International Finance) ในนาม Convener มีเพื่อนร่วมงานที่อยากรู้อยากเห็นซึ่งอยากจะรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นและอยากจะเข้ามาทำอะไร เราจัดให้มีการประชุมและการอภิปรายอย่างเป็นความลับโดยไม่ต้องมีเอกสารใด ๆ แต่ต้องเขียนด้วยมือเท่านั้น ผู้ว่าราชการจังหวัดระบุข้อตกลงในการอ้างอิง เราได้พบกับสองสามครั้งและแนะนำระบบการจัดการอัตราแลกเปลี่ยนแบบเสรีนิยม (LERMS) ซึ่งได้รับการอนุมัติจากผู้ว่าราชการจังหวัดและได้รวมไว้ในรายงานของคณะกรรมการระดับสูงว่าด้วยดุลการชำระเงิน LERMS แนะนำตั้งแต่เดือนมีนาคม 2535 ระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบคู่ในอัตราเดียว ประกอบด้วยอัตราค่าบริการอย่างเป็นทางการสำหรับการเลือกทำธุรกรรมของรัฐบาลและเอกชนและอัตราที่กำหนดโดยตลาดสำหรับผู้อื่น มันได้รับการปฏิบัติในปัจจุบันและการทำธุรกรรมเงินทุนในรูปแบบที่แตกต่างกัน มีข้อกำาหนดในการยอมจำนนเงินตราต่างประเทศโดยธนาคารพาณิชย์มีข้อยกเว้นบางประการ การทำงานของ LERMS เป็นไปอย่างราบรื่นตั้งแต่เริ่มแรกตรงกันข้ามกับความกลัวในบางไตรมาสว่าเงินรูปีอาจได้รับค่าเสื่อมราคาที่สูงชัน ผู้เชี่ยวชาญบางคนคาดว่าตลาดจะมีอัตรา Rs 50 ต่อดอลลาร์ เมื่อโครงการได้รับการแนะนำตัวแทนจำหน่าย forex รู้สึกเหมือนกับนักโทษครึ่งศตวรรษที่ถูกปล่อยออกมาอย่างกะทันหันในเช้าวันหนึ่งและไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรการสูญหาย moorings ทั้งหมดในชีวิตอย่างไรก็ตามพวกเขาปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ใหม่ได้อย่างรวดเร็ว RBI ประกาศอัตราอย่างเป็นทางการ สมาคมผู้จัดจำหน่ายเงินตราต่างประเทศของอินเดีย (FEDAI) ได้ให้อัตราดอกเบี้ยในตลาดที่เรียกว่า Indicative Rate แก่ตัวแทนจำหน่ายที่ได้รับอนุญาต (AD) สำหรับสกุลเงินดอลลาร์เยนและปอนด์ทุกวัน โฆษณามีอิสระในการเสนอราคาของตนเอง แต่โดยทั่วไปแล้วพวกเขาใกล้เคียงกับอัตรา FEDAI อัตราการแพร่กระจายที่วัดได้จากความแตกต่างระหว่างอัตราดอกเบี้ยทางการและอัตราดอกเบี้ยในตลาดเป็นอัตราร้อยละของอดีตระหว่างวันที่ 3 มีนาคม 2535 เมื่อ FEDAI ประกาศอัตราการบ่งชี้เป็นอันดับแรกเป็นอัตราร้อยละ 10.2 และ 15.8 ต่อสิบวัน เวลาและ 13 มีนาคมเสถียรภาพของการแพร่กระจายได้รับการประกันโดยปัจจัยหลายประการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากกัมพูชาในมุมมองของสถานที่ในการแปลงสกุลเงินดอลลาร์เป็นรูปีในอัตราตลาดถึงร้อยละ 60 นอกจากนี้ยังเป็นผลมาจากรัฐบาลอนุญาตให้นำเข้าทองคำได้ถึง 5 กก. โดย NRIs และชาวอินเดียที่กลับมาอีกครั้งหนึ่งในหกเดือน มากกว่า 90 ตันถูกนำเข้ามาในประเทศก่อนสิ้นเดือนธันวาคม 2535 การตัดสินใจอนุญาตให้นำเข้าทองคำเชื่อมโยงกับ LERMS เป็นส่วนหนึ่งของมาตรการ RBIs สำหรับภาคภายนอก ธนาคารเอเพ็กซ์รู้สึกว่าตราบเท่าที่การนำเข้าทองคำไม่ได้รับอนุญาติให้ตลาดฮาวายในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศมีผลเหนือกว่า เป็นที่รู้กันดีว่าความต้องการดอลลาร์ในตลาดทางการนั้นเชื่อมโยงกับการจัดหาเงินทุนของทองคำที่ลักลอบนำเข้ามาในประเทศ ด้วยอุปทานที่เพิ่มขึ้นในตลาดภายในประเทศอัตราการลักลอบค้าของเถื่อนได้ลดลงอย่างมากจาก 1,414 Rs ต่อ 10 กรัมในวันที่ 17 เมษายน 2535 ก่อนที่ภาษีอากรขาเข้าจะลดลงเหลือ 676 Rs ต่อ 10 กรัมในวันที่ 24 ธันวาคม 2535 นับเป็นการลดลง ร้อยละ 52 แนวโน้มการลดลงของกำไรยังคงดำเนินต่อไปและไม่น่าสนใจสำหรับผู้ลักลอบเข้าร่วมกิจกรรมที่ผิดกฎหมาย ค่าเสื่อมราคาของเงินรูปีเทียบกับดอลลาร์เทียบกับอัตราค่าโดยสารอย่างเป็นทางการอยู่ระหว่าง 25 ถึง 30 เปอร์เซ็นต์ในเดือนกุมภาพันธ์ 2535 (ก่อน LERMS ถูกนำมาใช้) ในฮ่องกงนิวยอร์กแฟรงค์เฟิร์ตดูไบและที่อื่น ๆ ซึ่งเป็นสกุลเงินทางการค้าอย่างไม่เป็นทางการ . เมื่อปลายปี 2535 อัตรานี้ลดลงเหลือ 32 เหรียญสหรัฐต่อ 1 ดอลล่าร์ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 4 ของอัตราดอกเบี้ยในตลาดและร้อยละ 10 เมื่อเทียบกับอัตราถัวเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของอัตราดอกเบี้ยอย่างเป็นทางการและอัตราตลาด ทำให้การทำธุรกรรม hawala ไม่น่าสนใจสำหรับ NRIs ผู้ที่ต้องการช่องทางการธนาคารเพื่อกำหนดเส้นทางการส่งเงินไปให้ครอบครัวของพวกเขา สินทรัพย์สกุลเงินต่างประเทศของ RBIs มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2535 มีจำนวนทั้งสิ้น 5.6 พันล้านดอลลาร์เพิ่มขึ้นจาก 975 ล้านดอลลาร์ในวันที่ 12 กรกฎาคม พ. ศ. 2534 หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากหน่วยงานทวิภาคีและพหุภาคีรายรับตามโครงการพันธบัตรเพื่อการพัฒนาประเทศอินเดียและการส่งเงินกลับประเทศ (Immigration) ประมาณ 1 พันล้านยังคงได้รับการอธิบาย เป็นผลมาจากการปฏิรูประบบอัตราแลกเปลี่ยนระหว่างประเทศ ส่งคืนการส่งใบเสร็จรับเงินและการโอนเงินผ่านช่องทางธนาคารได้เร็วขึ้น ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน พ. ศ. 2534 ถึงวันที่ 31 มีนาคม พ. ศ. 2535 RBI ซื้อมาจากการโฆษณาจำนวน 1.8 พันล้านเทียบกับยอดขายสุทธิที่ 5.8 พันล้านในปีที่ผ่านมาซึ่งหมายความว่ามีการเปลี่ยนแปลงจำนวน 7.6 พันล้านเหรียญ LERMS มีผู้ว่าจ้างมากเกินไป ชุมชนการส่งออกพิจารณากฎ 40:60 เป็นภาษีเกี่ยวกับอาชีพของตน แต่ก็ถูกมองว่าเป็นมาตรการชั่วคราวและเพื่อช่วยหลีกเลี่ยงการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในการใช้จ่ายของรัฐบาลการขาดดุลงบประมาณและอัตราเงินเฟ้อ ในงบประมาณถัดไปอัตราลอยตัวแบบรวมตามแรงตลาดถูกนำมาใช้จนถึงวันนี้ สิ่งที่ได้รับการเขียนในบทความนี้เพียงแค่ทำให้ผิวของวิกฤตทั้งหมดไป ธนาคารกลางได้ดำเนินโครงการประวัติศาสตร์และมีการเผยแพร่หนังสือสองเล่ม (1935-51 และ 1951-67) หลังจากการจัดทำเล่มที่สามซึ่งครอบคลุมถึงปี 2510 ถึง 2525 ซึ่งกำลังรอการตีพิมพ์ธนาคารได้ยกเลิกยุทธศาสตร์ History Cell ดูเหมือนว่าปริมาณต่อไปอาจต้องใช้เวลา ในบริบทนี้การประกาศเฉพาะกิจเกี่ยวกับวิกฤตอ่าวจะเป็นไปในทิศทางที่ทันกาล (ผู้เขียนเป็นอดีตเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบของกรมวิเคราะห์เศรษฐกิจและนโยบาย RBI) (บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ในฉบับพิมพ์ Business Line ฉบับลงวันที่ 19 กรกฎาคม 2548) รับข่าวสารที่คุณโปรดปรานจากกล่องจดหมายของคุณ อย่าพลาดข่าวสารล่าสุดที่เราจะส่งไปยังกล่องจดหมายของคุณ 1 ประเทศส่วนใหญ่ในโลกขึ้นอยู่กับเศรษฐกิจโลกสำหรับหลากหลายสิ่ง สำหรับอินเดียเราต้องพึ่งพาเอเชียตะวันตกสำหรับน้ำมันของเราแอฟริกาใต้สำหรับทองคำสหรัฐอเมริกาของเราสำหรับเทคโนโลยีของเราเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สำหรับน้ำมันพืช ฯลฯ หากต้องการซื้อสินค้าเหล่านี้จากตลาดโลกเราจำเป็นต้องใช้สกุลเงินดอลลาร์สหรัฐฯซึ่งเป็นสกุลเงินของการค้าโลก . วิธีเดียวที่จะได้รับเหรียญคือการขายของของเราให้เพียงพอในเศรษฐกิจโลก (การส่งออก) ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1960 อินเดียต้องพึ่งพาสหภาพโซเวียตในการส่งออกของเราเนื่องจากเราล้มเหลวในการพัฒนาความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจที่ดีกับสหรัฐและยุโรปตะวันตก มันเป็นไปที่ดีในขณะที่ (อินเดียและโซเวียต) จนกว่า sht สุภาษิตเริ่มที่จะตีพัดลม ปลายปีพ. ศ. 2523 สหภาพโซเวียตเริ่มแตกแยกและในปีพ. ศ. 2534 แบ่งออกเป็น 15 ประเทศ (รัสเซียคาซัคสถานยูเครน ฯลฯ ) ขณะนี้อินเดียมีปัญหาที่สำคัญเนื่องจากผู้ซื้อหลักของเรากำลังวุ่นวาย การส่งออกลดลงอย่างมาก การสลายตัวของสหภาพโซเวียต 2. ในขณะเดียวกัน Saddam Hussein คนนี้เคยเสี่ยงภัยใน Kuwait ในปี 1990 ทำให้สหรัฐฯต้องทำสงครามกับอิรักในช่วงต้นปี 1991 ทุ่งน้ำมันเริ่มไหม้และเรือก็พบว่ามันยากที่จะไปถึงอ่าวเปอร์เซีย อิรักและคูเวตเป็นผู้จัดหาน้ำมันรายใหญ่ของเรา สงครามนำไปสู่การทำลายการนำเข้าน้ำมันของเราและราคาที่สูงขึ้นอย่างมาก - เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าภายในไม่กี่เดือน สงครามอ่าวและช็อกราคาน้ำมันในปี 2533 3. ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 ระบบการเมืองของอินเดียมีการปะทุขึ้น นายกรัฐมนตรีรายีฟคานธีมีส่วนเกี่ยวข้องกับประเด็นปัญหาต่างๆ - เรื่องอื้อฉาว Bofors IPKF misadventure, กรณี Shah Bano ที่ในที่สุดก็นำไปสู่การขับไล่ของเขาในปี 1989 สิ่งที่ตามมาคือสองผู้นำที่น่ากลัวมากที่มีความไม่แน่นอนเช่นที่พวกเขาไร้ความสามารถ นี่เป็นผลกระทบอย่างมหาศาลต่อเศรษฐกิจอินเดียที่ถูกลืมไปโดยสิ้นเชิงในสถานการณ์ทางการเมือง ในปีพ. ศ. 2534 รัฐบาลหยุดช่องว่างนี้ได้ประสบปัญหา จนกระทั่ง Narasimha Rao ได้สาบานว่าเป็นนายกรัฐมนตรีในปีพ. ศ. 2534 เศรษฐกิจของอินเดียถูกทิ้งไว้ในขั้นละเลย ------------------------------------- ดังนั้นปีพ. ศ. 2534 เป็นปีแห่งพายุที่สมบูรณ์แบบ วิกฤติสามครั้งนี้ทำให้อินเดียเข่า ที่ปลายด้านหนึ่งผู้ซื้อหลักของเราหายไป ในทางกลับกันผู้ขายหลักของเรากำลังอยู่ในภาวะสงคราม ในช่วงกลางการผลิตของเราได้รับผลกระทบจากวิกฤติทางการเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ เรากำลังวิ่งออกไปจากดอลลาร์เพื่อซื้อสินค้าสำคัญเช่นน้ำมันดิบและอาหารจากส่วนอื่น ๆ ของโลก นี้เรียกว่ายอดคงเหลือของการชำระเงิน Crisisquot - ความหมายอินเดียไม่สามารถสมดุลบัญชีของ - การส่งออกอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าการนำเข้า ตั้งแต่เราไม่ได้มีเงินจำนวนมากเราไปและขอร้องให้ IMF - ร้านจำนำของโลก พวกเขาขอให้เราให้คำมั่นสัญญาว่าจะขอสงวนทองคำเพื่อแลกกับเงินกู้ระยะเวลา 3.9 พันล้านเหรียญ (เป็นเงินจำนวนมหาศาลสำหรับอินเดีย) เช่นเดียวกับที่ผู้ที่อยู่ในละแวกเดียวกันขอทองของเราเมื่อเราต้องการเงินกู้ฉุกเฉิน เราใช้ทองคำ 67 ตันในสองระนาบ - หนึ่งไปยังกรุงลอนดอนและอีกหลายแห่งไปยังสวิสเซอร์แลนด์เพื่อขอรับความช่วยเหลือนี้ India0s เรื่องราวของวิกฤต 039A มาตรการกระตุ้นทางการคลังเป็นสิ่งจำเป็นอินเดียต้องเคลื่อนย้ายสต็อกทองคำออกจากอินเดียในต่างประเทศ I039m แจ้งโดยมากแหล่งที่เชื่อถือได้มากว่ารถตู้รับทองไปสนามบินยากจนลงและมีความตื่นตระหนกทั้งหมด เมื่ออินเดียกลายเป็นนายกรัฐมนตรีของเราเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน พ. ศ. 2534 โดยเฉพาะอย่างยิ่งการยกเลิกนโยบายบางอย่างที่โง่เขลาที่เนห์รูและครอบครัวของเขาเข้ามาแทนที่ในประเทศของเรา (ขออภัยไม่สามารถต่อต้านการขุดที่เนห์รู) ได้ สิทธิ์การใช้งาน Raj เราได้ดำเนินการกับข้อ จำกัด ด้านการนำเข้ามากมาย จนถึงปีพ. ศ. 2534 เรากำหนดพิกัดอัตราศุลกากร 400 สำหรับผลิตภัณฑ์จำนวนมาก อุตสาหกรรมต้องขอให้นำเข้าส่วนผสมที่จำเป็น โดยปี 1991 หน้าที่ของผลิตภัณฑ์หลายอย่างลดลงอย่างมาก สิ่งนี้นำมาซึ่งการเติบโตใหม่ในอุตสาหกรรมของเรา ยกเลิกการนำเข้าการนำเข้าแล้ว จนถึงปี 1991 คุณต้องมีใบอนุญาตเพื่อนำเข้าอะไรและใบอนุญาตนี้เป็นเรื่องยากมากที่จะได้รับ รัฐบาลได้ออกใบอนุญาตผลิตสินค้าในหลายอุตสาหกรรม จนถึงปี 1991 คุณต้องได้รับอนุญาตจากรัฐบาลในสิ่งที่ต้องผลิตและผลิตผลเท่าไร ในหนึ่งครั้งข้อ จำกัด นี้ถูกนำออกไปในหลายอุตสาหกรรม ราวทำให้เศรษฐกิจในประเทศกลับมาแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วยดาวสองดวงคือ Montek Singh และ Manmohan Singh แรงกระตุ้นขนาดใหญ่ได้รับให้กับอุตสาหกรรมท้องถิ่นของเรา กฎของตลาดหุ้นเป็นไปอย่างผ่อนคลาย Manmohan ยกเลิกการลักลอบนำเข้าเรื่องอื้อฉาว (โปรดจำไว้ว่าภาพยนตร์ Bollywood 1980s) ในครั้งเดียว เขาได้รับอนุญาตให้ชาวต่างชาติอินเดียสามารถนำทอง 5 กิโลกรัมมาใช้กับพวกเขาได้โดยไม่ต้องเสียภาษี ตอนนี้ไม่มีใครมีเหตุผลที่จะลักลอบค้าอิเล็กทรอนิกส์แอมป์ทองคำ ซิงห์และราวอนุญาตให้นักลงทุนต่างชาติเข้ามา จนกระทั่งอินเดียเคยอาศัยอยู่ในความหวาดระแวงของ บริษัท อินเดียตะวันออก หลายภาคได้รับการเปิดสำหรับการลงทุนจากต่างประเทศและการทำงานร่วมกัน ตอนนี้ บริษัท ต่างๆเช่น Coke และ Nike เข้ามาทันใดนั้น Bombay Stock Exchange พบชีวิต รัฐบาลเริ่มขายธุรกิจบางส่วนให้กับเอกชน ส่งผลให้เงินสดและประสิทธิภาพรอบใหม่เพิ่มขึ้น ในระยะสั้นการเปิดเสรีในบริบทของอินเดียหมายถึงการกลับมาของสามัญสำนึกซึ่งยากที่จะหาได้ในวงการเศรษฐกิจของเราตั้งแต่ปีพ. ศ. 2490 เราเพิ่งออกกฎบางข้อ ยังมีอีกหนทางหนึ่งที่จะต้องไปไกลกว่านี้ 486.2 k Views middot ดูคำพังเพย middot ไม่ได้สำหรับการสืบพันธุ์ middot คำตอบที่ขอโดย Nikhil Jain จากบทความใน New York Times วิกฤตเศรษฐกิจบังคับให้อินเดียยึดถือตนเองเพื่อขอความช่วยเหลือ: TN Ninan บรรณาธิการของ Economic Times ซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพลในชีวิตประจำวันกล่าวว่า "นี่เป็นวิกฤติเศรษฐกิจที่ร้ายแรงที่สุดที่เราต้องเผชิญ" เราไม่เคยมีปัญหาหนี้สินประเภทนี้มาก่อน สถานะทางการของรัฐบาลไม่เคยเลวร้ายเท่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน จะมีบางส่วนที่สั่นไหวจากนักวิจารณ์เกี่ยวกับเงินกู้ จะมีฝ่ายค้านบ้าง ด้านซ้ายจะคัดค้านข้อตกลงนี้ แต่ส่วนมากของเรารู้ว่าทางเลือกจะเลวร้ายยิ่งกว่าการยอมรับ I. M.F. loan. quot ผลรวมนี้ขึ้นที่อินเดียกำลังดำเนินการในขณะนั้น เศรษฐกิจกำลังเข้าสู่ภาวะถดถอยเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในรัฐบาลเราจึงเดินผ่านรัฐบาลเช่นเครื่องดื่มเย็น ๆ ในช่วงฤดูร้อน สี่รัฐบาลในสองปีที่ผ่านมาได้สร้างบรรยากาศที่คลั่งไคล้ในวงการการเงินของประเทศ บทความฉบับเดียวกันกล่าวถึงอินเดียที่ซื้อถังน้ำมันในอัตราที่สูงขึ้นเนื่องจากสงครามอ่าวเปอร์เซีย ตอนนี้เมื่อถึงเวลานั้นการประเมินมูลค่ารูปีของอินเดียอัตราแลกเปลี่ยนที่มีการซื้อขายกับสกุลเงินอื่น ๆ ก็เป็นไปตามสิ่งที่เรียกว่าอัตราแลกเปลี่ยนที่อิงกับอัตราแลกเปลี่ยนที่อิงกับอัตราตลาดที่เรากำลังติดตามอยู่ในขณะนี้ (สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้โปรดอ่านบทความนี้ในเว็บไซต์ของ RBI0: Reserve Bank of India) ขณะนี้การใช้อัตราแลกเปลี่ยนที่ตรึงนี้ทำให้เกิดปัญหาดุลการชำระเงินในปลายทศวรรษที่แปด เพื่อทำความเข้าใจเรื่องนี้เราต้องขุดลึกลงไปว่ามีการประเมินมูลค่ารูปีอย่างไร เป็นบทความในเว็บไซต์ของ RBI0 วางไว้ 1975 เป็นต้นไปเพื่อให้มั่นใจเสถียรภาพของรูปีและหลีกเลี่ยงจุดอ่อนที่เกี่ยวข้องกับการตรึงสกุลเงินเดียวรูปีถูกตรึงไว้ในตะกร้าของสกุลเงิน การเลือกสกุลเงินและการกำหนดน้ำหนักเป็นไปตามดุลยพินิจของ RBI และไม่ได้ประกาศต่อสาธารณชน ก่อนหน้านี้รูปีมีค่าเทียบกับทองคำ (1947-1971) และปอนด์สเตอร์ลิง (1971-1975) (และออกไปบนกิ่งและใส่) ค่าใช้จ่ายของรูปีได้รับการพิจารณาเป็นเท่าใดสำรองของสกุลเงินที่เรามีอยู่ในประเทศ กลับมาสู่ประเด็นเรื่องดุลการชำระเงิน ความสมดุลของการชำระเงินหมายถึงการทำธุรกรรมทางการเงินที่ประเทศมีกับโลกภายนอกอย่างเรียบง่าย ตอนนี้วิกฤติที่เกิดขึ้นเกิดขึ้นเมื่อประเทศไม่สามารถจ่ายหนี้ (ค้างชำระหนี้) ได้และต้องเสียค่านำเข้าที่จำเป็น การเกิดสถานการณ์ดังกล่าวซึ่งจัดขึ้นที่ประเทศอินเดียในปีพ. ศ. 2534 ได้ก่อให้เกิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงอย่างเดียว นักลงทุนเริ่มชะลอการเติบโตขึ้นของหนี้สินรัฐบาลเริ่มใช้เงินทุนสำรองระหว่างประเทศเพื่อหาค่าเงินในประเทศและอื่น ๆ หนี้ต่างประเทศของอินเดียมีจำนวนทั้งสิ้น 72 พันล้านเหรียญทำให้เป็นลูกหนี้รายใหญ่อันดับสามของโลกหลังจากที่บราซิลและเม็กซิโก ในปี 2543 มีหนี้สินต่างประเทศ 20.5 พันล้านเหรียญ ในขณะนี้ (ม. ค. 1991) เจ้าหน้าที่ตะวันตกกล่าวว่าอินเดียมีปริมาณสำรองที่แข็งตัวเพียง 1.1 พันล้านเหรียญสหรัฐเพียงพอสำหรับการนำเข้าเป็นเวลาสองสัปดาห์ สิ่งที่เป็นจริงอย่างที่คุณสามารถจินตนาการได้ ดังนั้นเพื่อแก้ปัญหาฉุกเฉินนี้อินเดียเข้าร่วม IMF หรือกองทุนการเงินระหวางประเทศซึ่งไดจัดตั้งขึ้นโดยมีจุดมุงหมายพื้นฐานในการจัดการสกุลเงินโลกโดยการรักษาระดับอัตราแลกเปลี่ยนและยังคงมีกองทุนซึ่งประเทศที่เขารวม กองทุนเดียวกันสามารถนำมาใช้เพื่อต่อต้านปัญหาดุลการชำระเงินไม่ต่างจากที่อินเดียกำลังเผชิญอยู่ อินเดียเข้าหากองทุนการเงินระหว่างประเทศประมาณ 2.2 พันล้านดอลลาร์มูลค่าของเงินให้สินเชื่อและเช่นเดียวกับเงินกู้ทั้งหมดก็มาพร้อมกับไรเดอร์ เศษทองคำที่ให้คำมั่นว่าจะกู้ยืมเงินจำนวน 40 ตันให้แก่สหราชอาณาจักรเพื่อนำไปจำนำกับธนาคารแห่งประเทศอังกฤษและอีก 20 ตันต่อธนาคารยูเนี่ยนแห่งประเทศสวิสเซอร์แลนด์เพื่อระดมทุน 600 ล้านบาท รถตู้ที่ส่งทองไปสนามบินพังลงระหว่างทาง อินเดียได้รับแจ้งให้อนุญาตให้ บริษัท ต่างชาติเข้าไปในตลาดของตนทำอะไรเกี่ยวกับ License Raj ในสถานที่ตั้งแต่อิสรภาพและยอมรับโลกาภิวัตน์ อินเดียทำอย่างนั้นและคู่ของ P. V. Narasimha Rao ผู้ซึ่งเข้ามารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีจากตำแหน่ง Chandar Sekhar ในเดือนมิถุนายน พ. ศ. 2534 ซึ่งรัฐบาลพังยับเยินเนื่องจากการรั่วไหลของทองคำของอินเดียและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง Manmohan Singh ได้นำนโยบายเกี่ยวกับเสรีนิยมใหม่มาใช้ (นโยบายบางอย่างที่ไอเอ็มเอฟต้องการไม่ได้ถูกนำมาใช้) บทความนี้ยินดีต้อนรับสู่อินเดียในธุรกิจให้ภาพรวมของการปฏิรูปที่เกิดขึ้นในเศรษฐกิจอินเดียอย่างชัดเจน ในไม่ช้าเศรษฐศาสตร์ของอินเดียก็เติบโตขึ้นและมีอัตราการเติบโตอยู่ที่ 9 ในปี 2550-2551 และปริมาณเงินสำรองที่สูงถึง 314.61 พันล้านดอลลาร์ ณ สิ้นเดือนพฤษภาคม 2551 22.3k Views middot ดูคำ UpVotes middot Not for Reproduction คำตอบอื่น ๆ ได้สรุปทุกอย่างไว้ ดี แต่ที่นี่ผมให้ความสนใจกับสถานการณ์ที่เราได้ทำในปีพ. ศ. 2534 ให้ผมเริ่มจากจุดเริ่มต้น คำตอบของฉันจะเริ่มต้นตั้งแต่ปีพ. ศ. 2487 และจะมีผลในปี 2534 นโยบายถูกจัดทำขึ้นเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย นโยบายอุตสาหกรรมของอินเดียมีกรอบเพื่อให้ได้รับการเติบโตทางเศรษฐกิจที่รวดเร็วขึ้นผ่านทางอุตสาหกรรมที่รวดเร็วและทำให้เศรษฐกิจพึ่งตัวเองเป็นที่สิ้นสุด ภาคอุตสาหกรรมของประเทศอยู่ในภาวะซบเซาในช่วงเวลาของการเป็นอิสระตามที่ได้รับการส่งเสริม แต่ละเลยในช่วงสองศตวรรษของอังกฤษปกครอง นโยบายที่ถูกเอารัดเอาเปรียบเพื่อสนับสนุนผลประโยชน์ของมาตุภูมิเป็นสาเหตุหลักของการขาดการอุตสาหกรรมในอินเดีย อินเดียเป็นผู้จัดหาวัตถุดิบและผู้บริโภคสินค้าของอังกฤษ ความปรารถนาของชาวอินเดียในการพัฒนาอุตสาหกรรมสามารถมองเห็นได้จากมุมมองของการจัดตั้งแผนบอมเบย์เมื่อปีพ. ศ. 2487 ซึ่งเป็นความพยายามครั้งแรกของนักอุตสาหกรรมที่มีชื่อเสียงของประเทศในการกำหนดนโยบายอุตสาหกรรมของประเทศโดยเน้นอุตสาหกรรมหนัก สร้างแผนบอมเบย์ ขั้นตอนแรกที่เป็นรูปธรรมต่อการพัฒนาอุตสาหกรรมถูกนำมาใช้ในรูปแบบของนโยบายอุตสาหกรรม 1948 มันวางแนวกว้างสำหรับกลยุทธ์ของอุตสาหกรรม แรงผลักดันพื้นฐานคือการวางรากฐานของเศรษฐกิจแบบผสมผสานซึ่งทั้งภาครัฐและเอกชนจะมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรม แต่เพื่อให้มั่นใจว่าการพัฒนาตามแผนและความชอบของ Pandit Nehru0 ต่อรัฐบาลสังคมนิยมเฟเบียนได้กำหนดระเบียบข้อบังคับที่เข้มงวดเกี่ยวกับภาคเอกชนในรูปแบบของการออกใบอนุญาต จึงให้บทบาทที่มีขนาดใหญ่ขึ้นแก่ภาครัฐ พระราชบัญญัติอุตสาหกรรม (การพัฒนาและการกำกับดูแล) ปีพ. ศ. 2494 ได้จัดให้รัฐบาลจำเป็นต้องกำหนดข้อ จำกัด ดังกล่าว การปูทางสำหรับความละเอียดทางนโยบายอุตสาหกรรม 1956 ซึ่งเป็นการนำเสนอการออกใบอนุญาตสิทธิบัตรและในแง่ความจริงเป็นคำแถลงที่ครอบคลุมเป็นครั้งแรกในยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมในอินเดีย นโยบายอุตสาหกรรมฉบับปี พ. ศ. 2499 ได้มีการกำหนดรูปแบบการเติบโตของมหาลัยที่เน้นเรื่องบทบาทของอุตสาหกรรมหนักในระยะยาว มติดังกล่าวขยายขอบเขตของภาครัฐโดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อเร่งการเติบโตทางเศรษฐกิจและส่งเสริมกระบวนการอุตสาหกรรม นโยบายนี้ยังมุ่งเป้าไปที่การลดความแตกต่างของภูมิภาคโดยการพัฒนาฐานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่และโดยการให้แรงกระตุ้นแก่อุตสาหกรรมขนาดเล็กและอุตสาหกรรมกระท่อมเนื่องจากพวกเขามีศักยภาพในการจัดหางานเป็นจำนวนมาก นโยบายดังกล่าวสอดคล้องกับความเชื่อที่แพร่หลายในยุคที่บรรลุถึงความพอเพียง แต่นโยบายต้องเผชิญกับความล้มเหลวของการดำเนินงานเป็นจำนวนมากและเป็นผลให้เกิดความตรงกันข้ามกับสิ่งที่ตั้งใจไว้เช่นความแตกต่างในภูมิภาคและความเข้มข้นของอำนาจทางเศรษฐกิจ ดังนั้นการเรียกเก็บเงินค่าคอมมิชชั่น (MIC) ได้รับการตั้งค่าขึ้นในปีพ. ศ. 2507 เพื่อทบทวนด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับความเข้มข้นของอำนาจทางเศรษฐกิจและการดำเนินการของการออกใบอนุญาตอุตสาหกรรม รายงานฉบับนี้กล่าวว่าเศรษฐกิจในระบบเศรษฐกิจมีส่วนช่วยในการเติบโตของอุตสาหกรรมทำให้ระบบการออกใบอนุญาตสามารถช่วยให้ธุรกิจขนาดใหญ่ได้รับใบอนุญาตจำนวนมากซึ่งนำไปสู่การครอบครองและยึดครองกำลังการผลิตก่อนจำหน่าย ต่อมาคณะกรรมการสอบสวนการออกใบอนุญาตอุตสาหกรรมระบุว่าบ้านอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ต้องได้รับใบอนุญาตเฉพาะสำหรับการจัดตั้งอุตสาหกรรมในภาคการลงทุนหลักและภาคการลงทุนขนาดใหญ่ นอกจากนี้เพื่อควบคุมความเข้มข้นของอำนาจทางเศรษฐกิจการบังคับใช้กฎหมายการค้าที่ผูกขาดและ จำกัด (MRTP) ได้รับการแนะนำ อุตสาหกรรมขนาดใหญ่ถูกกำหนดให้เป็น บริษัท MRTP และมีสิทธิ์เข้าร่วมในอุตสาหกรรมที่ไม่ได้รับการสงวนไว้สำหรับภาครัฐหรืออุตสาหกรรมขนาดเล็ก นโยบายการออกใบอนุญาตอุตสาหกรรมและนโยบายอุตสาหกรรม 2516 ทั้งสองเน้นความจำเป็นในการควบคุมความเข้มข้นของความมั่งคั่งและให้ความสำคัญกับอุตสาหกรรมขนาดเล็กและขนาดกลาง การดำเนินนโยบายการอุตสาหกรรมในปี พ. ศ. 2520 ได้ดำเนินไปอย่างคล่องแคล่วโดยการแนะนำศูนย์อุตสาหกรรมเขตเพื่อให้การสนับสนุนเอสเอสไอ นอกจากนี้ยังมีการแนะนำหมวดหมู่ใหม่ที่เรียกว่า TINY SECTOR และขยายรายการสำรองของอุตสาหกรรมขนาดเล็กอย่างมาก แต่เนื่องจากการเกิดแรงสั่นสะเทือนภายนอก (สงคราม) รวมถึงปัญหาความไม่สงบภายใน (เหตุฉุกเฉิน) และปัญหาการดำเนินงานนโยบายจึงไม่สามารถให้ผลอย่างมีนัยสำคัญได้ ภาวะเศรษฐกิจที่ถดถอยได้นำไปสู่การกำหนดนโยบายอุตสาหกรรม 1980 ซึ่งทำให้เมล็ดของการเปิดเสรี นโยบายอุตสาหกรรม 1980 เน้นการส่งเสริมการแข่งขันในตลาดภายในประเทศการขึ้นทางเทคนิคและความทันสมัยของอุตสาหกรรมพร้อมกับการมุ่งเน้นการใช้กำลังการผลิตที่เหมาะสมเพื่อให้มั่นใจได้ว่าผลผลิตจะเพิ่มขึ้นระดับการจ้างงานที่สูงขึ้นการกำจัดความไม่เท่าเทียมกันของภูมิภาคเป็นต้นมาตรการด้านนโยบาย ประกาศให้ฟื้นประสิทธิภาพของ PSUs พร้อมกับข้อกำหนดของการขยายอัตโนมัติ PSUs ถูกปลดปล่อยจากจำนวนข้อ จำกัด และได้รับความเป็นอิสระมากขึ้น ขั้นตอนที่สำคัญดำเนินการโดยยกเลิกการควบคุมอุตสาหกรรมทั้งหมดยกเว้น fot ที่ระบุไว้ในรายการเชิงลบ การเปิดเสรีอย่าง จำกัด ในยุค 80 ถึงจุดสูงสุดของการเปลี่ยนแปลงนโยบายหลักในปีพ. ศ. 2534 นโยบายอุตสาหกรรมในปีพ. ศ. 2534 ได้มีการกำหนดกระบวนทัศน์ในการประเมินนโยบายและการพัฒนาอุตสาหกรรม Increase in Fiscal deficit and monetized deficit along with the global financial crises (Gulf war, oil crises) played a major hand in beginning of the new chapter in the history of industrial policy and economic growth. The objective of the policy was to maintain sustained growth in productivity, enhance gainful employment and achieve optimal utilization of human resources. to attain international competitiveness and transform India into a major player in global arena. Clearly focus of the policy was to unshackle the industry from bureaucratic control. Important reforms brought about by the policy were:- Abolition of industrial licensing for most industries barring few which were important because of strategic and security concerns and social environmental issues. Significant role accorded to FDI. 51 FDI allowed in heavy industries and technologically important industries. Automatic approval to technological agreements for promotion of technology and hiring foreign technology expertise. Restructuring of PSUs to increase productivity, prevent over staffing, technology up gradation and to increase rate of return. Disinvestment of PSUs to increase resources and increase private participation. The policy realized that governmental intervention in investment decision of large companies through MRTP act has proved to be deterring for industrial growth. Hence thrust of the policy was more on controlling unfair and restrictive trade practices. Provisions restricting mergers, amalgamations and takeovers were replaced. Since then the LPG reforms initiated in 1991 has been considerably expanded. Some of the measures are mentioned below. Competition commission of India was established in 2002 so as to prevent practices having adverse impact on competition in markets. A new North East Industrial Policy was introduced in 1997 for mitigating regional imbalances due to economic growth. Focus on disinvestment of PSUs shifted from sale of minority stake to strategic stakes. Focus on PP with government playing a facilitative role rather than regulatory role. FDI limits increased in almost all the sectors including defense and telecommunications. Conclusion It is evident from the evolution of industrial policy that the governmental role in development has been extensive. The path to be pursued towards industrial development has evolved over time. In the initial stages it strived to have an indigenous base for economic activity. It tried to save the domestic sector from foreign fluctuations. We weren039t equipped yet. It prevented the domestic industries from rigorous competition and therefore resulted in low efficiency and limited its ability to expand employment opportunities. The focus on self reliance and lack of investment in RampD acted as barriers to technological development and hence led to the production of inferior quality of goods. The belief that foreign goods are superior to Indian goods is still prevalent today. Having said that, the condition of the country after two centuries of exploitation and a traumatic separation must be kept in mind before evaluating the progress and approach of the successive industrial policy. Lack of entrepreneurial skills, low literacy levels, unskilled labour, absence of technology etc were significant features of the Indian economy before independence. In light of this, the plans and policies played an important role by cementing a solid base for the present industrial policies. As Dr Manmohan Singh puts it On a long term view of Indian economic development over the last four decades, was far from being disastrous. We have indeed achieved a lot in the initial 40 years, which is a very short time scale, with such a large burden of illiterate and unskilled population. The mediocrity of the outcome was mostly due to the extraordinary and far reaching economic shocks sustained by the economy during the decade of 1965-75 (Three wars). 27.8k Views middot View Upvotes middot Not for Reproduction Mr. Balaji Viswanathan has summed it up pretty well. Basically, we had only two weeks of foreign exchange left. we were screwed. Call this because of Nehru039s conservative socialistic policies . his belief of making India completely self-sufficient (hardly possible in a world which is so inter-related and where we have to depend on each other), or because of the badly drafted Foreign Exchange Regulation Act, we had no money to import essential items that we could not have survived without. Consider also, that we had not progressed as much as we should have because of the socialist policy that had been imposed on us by Nehru in the 50s. Even after his death, his daughter Indira did no better in repairing our relations on the international scene. We had a closed economy, we were trying to severely control the currency leaving the country, and investment by foreign entities in India was practically banned. We were on our own, foolishly believing that we could build a country that is self-sufficient, without any support from foreign nations. Also, Indira039s imposition of national emergency and all the led upto it caused complete neglect of our economy. Her son didn039t do any better. and by now the stringent laws in India has ensured that corruption had infiltrated our political system to its very roots. License Raj was now common. the government officials did not perform their duties without bribes. Not to mention. because of Nehru039s socialistic policies, all of the important sectors in India were government owned. Because of that there was no competition from private companies, no incentive for these government units to work - most of them were sick and going in losses. Imagine what a condition we were in So two weeks of foreign exchange, and we had no choice but to run to IMF. Everyone knows who really controlled the IMF back then. USA saw this as a chance for their MNCs to enter Indian markets, The choice before India was, take the loan. and succumb to our demands - open up your economies. With two weeks of FOREX, we were in no position to negotiate. We accepted their offer. Our economy was now supposed to be liberalized, privatized and globalized. We now allow foreign investments, and FERA has been replaced by FEMA. The government started disinvesting in all of the government owned companies, allowing private companies to take over. which significantly improved the situation. Also, we have partially globalized, but only partially not completely. In hindsight this was a good decision because it protected us from the South-East Asian Currency Crisis (1997-98) and to a certain extent from the Recession that hit the global economy in 2008. 17.8k Views middot View Upvotes middot Not for Reproduction Suppose you live in a City where there are all kinds of people economically i. e Rich, Poor as well as middle class. So, it means there are all kinds of demands for various goods and services. Goods here stands for any commodity needed by people including food, clothes etc. Now, consider that there is only one South indian restraunt and one Vada pav restraunt and one North Indian food restraunt in the city which caters the need for whole of the city population, and suppose the Govt. doesnt allow opening of any other restraunt in the City. Now consider the scenario of the people in the city. As there are economically all kinds of people living people in the City, some people will have a demand or wish of eating Italian food(like Pizzas and Pastas),Some people will have a demand of eating Thai, or Chinese or Lebanese, or in more posh restraunts etc etc, Some will have a demand of eating food of Mcdonalds or Kfc which are not present in the City. So. majority of consumers demands wont be met at all in the City . Now consider the scenario of the restraunts. Since the restraunts ownerManagement staff know that people have no option but to come and eat at our restraunt only, the Restraunts will not INNOVATE on its Menu, nor they will try to IMPROVE its Menu nor ADD dishes in the Menu, or in other factors like Service, Ambience, Cleanliness etc of the restraunt considering that people anyhow would come to eat there and they have No other option. Also it may lead to more of oppression of the consumer by increasing the prices of the Menu dishes by the restraunts. since the owners know that people have no option but to eat at our Place, which I meant by saying is, that there would be no COMPETETION in pricing and many more other aspects between restruants in the City. Now suppose that the city administration allows anyone the license and permission to open a restraunt in the city of any type and allows even people from other cities and countries to open restraunts in the City. Now considering the demands of the people some people will open Italian restraunts, some lebanese, chinese. japanese etc. Some people will make more south indian restraunts with better food quality than existing ones. Some people will open restraunts with cheaper prices and not Compromising on the Quality of the food, and even outside brands like Mcdonalds and Kfc can open their outlets in the city. Now this will result in lesser oppression of the consumer, and result in consumer having more options and more Freedom as well as result in competetion ( which would be healthy) amongst the restraunts in terms of Quality, pricing, Service etc. As well as on the other hand it will result in more number of Jobs being created in the city means restraunts will require managers, waiters, cooks etc, as well as it will increase the amount of money govt will be getting by Taxation as restraunts will pay taxes to the govt. which the city govt can utilize to undertake Developmental projects, welfare projects etc. So it will result in a better state of Economy of the city . This is the same thing happened in 1991,when the Indian economy was liberalized. Foreign Investment came, Foreign brandscompanies came. Healthy competetion between the domestic and Foreign brands started. Consumer got more and better options. More jobs got created. The economy started to Develop and go further :) . 3k Views middot View Upvotes middot Not for Reproduction To know the dynamics of economic reforms, one must know the economic policies that India pursued during 19511990. Indian economy started its journey when first five year plan was launched in 1951.During (194748) India faced the problem of partition and consequences were the food crisis, foreign exchange. So the first phase of the development could be characterized as a decade of crisis. During the 1960s a higher growth was achieved and pre condition for take off was visible. BUT THE COUNTRY FACED THREE TWOS DURING 1960s 1)Death of two prime minister (Jawaharlal Nehru and Lalbahadur Sashtri). 2)Two wars, with China in 1962,with pakistan in 1965. 3)Two droughts in 1965 and 1966. The crisis was so grave that country had to import large amount of food grains from other countries-a condition known as ship to mouth. In the 1970s Indira Gandhi came into power and 1970s was called as the decade of change or reforms by stealth. She took up some anti rich policies like, abolition of princely states, bank nationalization, nationalization of coal industry, many poverty eradication schemes. However the economic and political climate was not propitious for reforms since the mindset of the Indian leaders and policymakers was still pro government. But when we saw the scenario of GDP growth during 195179,it was discouraging. The average annual GDP growth rate was 3.5.And it was called as hindu rate of growth. 2. 1980s AND STRUCTURAL PROBLEMS After the death of Indira Gandhi in 1984,Rajiv gandhi came into power, in 1985 he was elected as the prime minister of India. He tried to experiment with liberalization on a grand scale. He failed to control the economy and higher rate was struck at 5.5. The syndrome of hindu rate of growth(3.5) was thus broken. But in the late 1980s India faced political and economic crisis because of the SHAH BANO CASE and the involvement of Rajiv Gandhi in BOFORS SCANDAL. 3.1991 ECONOMIC CRISIS By the end of the 6th five year plan, Indias current account deficit or balance of payment crisis rose to crores of rupees. It was the mid of 1980s when the current account deficit issue occupied the centre position in Indias macroeconomic management policy. The second Oil shock of 1979 was severe and the value of the imports of India became almost double between 1978-78 and 1981-82. From 1980 to 1983, there was global recession and Indias exports suffered during this time. The trade deficit was not been offset by the flow of the funds under net invisibles. Apart from the external assistance, India had to meet its colossal deficit in the current account through the withdrawal of SDR and borrowing from IMF under the extended facility arrangement. A large part of the accumulated foreign exchange fund was used to offset the current account deficit . During the 7th plan, between 1985-86 and 1989-90, Indias trade deficit amounted to nearly Rs. 55000 Crore. And the Indias current account deficit was nearly Rs. 40000 Crore. India was under a sever Balance of payment crisis. In 1991, India found itself in her worst payment crisis since 1947. The things became worse by the 1990-91 Gulf war . which was accompanied by double digit inflation . Indias credit rating got downgraded. The country was on the verge of defaulting on its international commitments and was denied access to the external commercial credit markets. In October 1990, a Net Outflow of NRI deposits started and continued till 1991. The only option left to fulfil its international commitments was to borrow against the security of Indias Gold Reserves as collateral. The prime Minister of the countrys caretaker government was Chandrashekhar and Finance Minister was Yashwant Sinha. The immediate response of this Caretaker government was to secure an emergency loan of 2.2 billion from the International Monetary Fund (IMF) by pledging 67 tons of Indias gold reserves as collateral. This triggered the wave of the national sentiments against the rulers of the country. India was called a Caged Tiger. On 21 May 1991, Rajiv Gandhi was assassinated in an election rally and this triggered a nationwide sympathy wave securing victory of the Congress. The new Prime Minister was P V Narsimha Rao. P V Narsimha Rao was Minister of Planning in the Rajiv Gandhi Government and had been Deputy Chairman of the Planning Commission. He along with Finance Minister Manmohan Singh started several reforms which are collectively called Liberalization . This process brought the country back on the track and after that Indias Foreign Currency reserves have never touched such a brutal low. In 1991, the following measures were taken: In 1991, Rupee was once again devaluated. Due to the currency devaluation the Indian Rupee fell from 17.50 per dollar in 1991 to 25 per dollar in 1992. The Value of Rupee was devaluated 23. Industries were Delicensed. Import tariffs were lowered and import restrictions were dismantled. Indian Economy was opened for foreign investments. 7. Market Determined exchange rate system was introduced. Liberalization is a very broad term that usually refer to fewer government regulation and restrictions in the economy. Liberalization refers to the relaxation of the previous government restriction usually in area of social and economic policies. When government liberalize trade, it means, it has removed the tariffs, subsidies and other restrictions on the flow of goods and services between the countries. ROLE OF IMF IN WORLD ECONOMY The International Monetary Fund is a global organisation founded in 1944. It aims was to help stabilise exchange rates and provide loans to countries in need. Nearly all members of the United Nations are members of the IMF with a few exceptions such as Cuba, Lichtenstein and Andorra. WHAT THE IMF DOES 1. Economic Surveillance. IMF produces reports on member countries economies and suggest areas of weakness possible danger. The idea is to work on crisis prevention by highlighting areas of economic imbalance. A list of IMF reports on member countries are available at: IMF Countries 2. Loans to Countrys with financial crisis. The IMF has 300 billion of loanable funds. This comes from member countries who deposit a certain amount on joining. In times of financial economic crisis, the IMF may be willing to make available loans as part of a financial readjustment. the IMF has arranged more than 180 billion in bailout packages since 1997. 3. Technical assistance and economic training. The IMF produce many reports and publications. They can also offer support for local economies. 2.9k Views middot View Upvotes middot Not for Reproduction Twenty five years ago, in January 1991, as India struggled to finance its essential imports, especially of oil and fertilisers, and to repay official debt, senior officials managing the economy in the Chandra Shekhar government reached out to influential members of the global financial system. It was in difficult circumstances that they did so: poor economic management in the preceding years had led to a rapidly deteriorating environment, made worse by the Gulf war that led to a spike in oil prices. RBI governor S Venkitaramanan, a former finance secretary who had only a couple of moths ago replaced his civil service colleague R N Malhotra, was on the phone with his other central bank peers and officials in multilateral institutions. So were those in the finance ministry then: finance secretary S P Shukla, chief economic advisor Deepak Nayyar, and Venkitaramanans deputy Rangarajan, besides then finance minister Yashwant Sinha. India had managed to get a bit of a breather with the first tranche of 755 million from the IMF, but that wasnt enough. The attempt then was to raise money at a time when even the State Bank of India, the countrys largest bank, was finding it difficult to raise overnight or short-term funds from the international market given Indias economic indicators. For months, the government had kept the show going by using the bank to borrow overnight raise money for one day and repay the following day. With even that means of borrowing drying up, the only option was to borrow from other central banks. Given the reluctance of institutions such as the Bank for International Settlements and others, Venkitaramanan pitched for an amendment of the RBI Act to allow the central bank to borrow for a period exceeding 30 days and also from agencies other than central banks. Borrowing from other agencies, Venkitaramanan argued, would help the central bank borrow funds in an emergency. But it wasnt a serious option given the governments fragile political strength and lack of numbers. During talks with central banks and investment banks abroad, some of them pointed to the fact that India had enough gold which could be utilised. Knowing that a proposal to go in for an outright sale of gold would have run into resistance, the SBI was told to submit a proposal to the RBI to lease gold confiscated from smugglers on the government account. Within two months, the proposal was approved by the central bank and by the government in March 1991. But then, political turmoil hit the country. The Congress, which had provided unconditional support to the government, withdrew its backing in February, saying that a Haryana policeman had been assigned to spy on their leader Rajiv Gandhi. The Chandra Shekhar government was unable to present its Budget as scheduled by the end of February. By mid-March, global credit-rating agencies had placed India on watch and by April, downgraded the countrys sovereign rating from investment grade to a notch lower, making it virtually impossible to raise even short-term funds. Without a full Budget and a firm commitment to reforms, multilateral institutions such as the IMF and the World Bank, the major lenders then, put a stop to their funding. Bilateral assistance from many countries also wasnt forthcoming except for a handful of countries. Defence payments were being rescheduled and imports monitored daily. In April, finance minister Sinha and the finance secretary made a trip to Japan in a final attempt at securing assistance. The spring meeting of multi-lateral lenders such as the IMF and the World Bank also didnt lead to any commitments. With a severe liquidity crisis and time running out and the prospects of a default in sovereign payments a real prospect, officials moved a proposal to pledge the gold. Y V Reddy, then joint secretary in the finance ministry in charge of the balance of payments division, prepared a detailed note. The plan was to send out 20 metric tonnes of confiscated gold given to the SBI for what was known as a sale and repurchase option. Those were desperate times elections to the Lok Sabha had been called and reserves had slipped to less than Rs 1,000 crore. At a meeting of senior officials, PM Chandra Shekhar, when briefed about the dire economic scenario and the need to pledge family gold, could only tell them: Have you left with me any other option, as some present in that meeting were to recall years later. So in the middle of the election campaign of 1991, marred by the assassination of Rajiv Gandhi in Sriperumbudur on May 21, Yashwant Sinha, who was then in Patna, signed the file to mortgage the gold. The government then decided on what appeared to be a politically smart move to send the gold out a few days after polling day, with consignments being air-lifted between May 21 and 31. UBS had bought the gold and India raised 200 million. There were plenty of challenges then in terms of ensuring secrecy including sending the consignments by a chartered plane and also in testing the gold and ensuring the requisite standards. The decision to pledge gold was severely criticised when it later became public. The new government which came to power in June 1991, headed by Narasimha Rao and with Manmohan Singh as finance minister, too had to raise resources swiftly given the state of the countrys balance of payments. The country had foreign exchange reserves to cover just about three weeks of import. During this turbulent phase, when governor Venkitaramanan visited Tokyo, central banks such as the Bank of England and the Bank of Japan were willing to lend but not without a collateral. It was pointed out to them that India was a depository of the IMF and ought to be recognised, but that didnt help. The two central banks insisted on physical delivery of gold. Between July 4 and 18, 1991, the RBI pledged 46.91 tonnes of gold with the Bank of England and the Bank of Japan to raise 400 million. But as the economic situation improved, the government repurchased the gold before December that year and transferred it to the RBI. Avoiding a default in payment was the overriding objective of the political establishment and policy makers then. If India can today boast of a default-free sovereign record, much of the credit for that should go to this set of leaders and officials for crisis management and for later putting in place a clear strategy for building adequate foreign exchange reserves and improving macro-economic fundamentals. In 2009, during the UPA governments tenure, with Manmohan Singh as prime minister, India bought 200 tonnes of gold valued at 6.7 billion to diversify its assets. The wheel had come full circle. Reference: RBI History - Confessions of Swadeshi reformer by Yashwant Sinha. Credits: Shaji Vikaraman 2.9k Views middot View Upvotes middot Not for Reproduction The Indian Economy was in the following crisis in 1991 - Foreign Exchange Reserve:- The Foreign currency and other assets held by the Reserve Bank for international transactions, primarily to import things we do not have in our country from abroad, was just Rs. 1.1 Million ONLY. You know what it means for an economy like India It could serve only two weeks import of NECESSARY goods, like oil, food medicines. It was indeed, a crisis for the government, How will India finance important import items now All its effect was that the current account deficit was also very high, again not a good sign. - Fiscal Deficit:- The Indian government was very lazy when it came to handling finances at home. It had borrowed a LOOOOOT of money from the Reserve Bank, more money from the public, and that money was used in useless populist expenditures that did not generate any revenue, which is a harmful use for any public borrowing Almost 39 to 40 percent of TOTAL REVENUES were used just to PAY THE INTEREST Can you imagine the seriousness of this situation It means that the government was on the VERGE of falling into a debt trap. - INLFATION:- It was 17.4 percent WPI inflation. Everything was costly, owing to the shrinking foreign reserves and mounting fiscal deficit. When the government expends all its revenue in useless items, borrows a lot of money, the cost of money automatically soars high. When the money is costly, the 100 rupee note that used to buy more commodities will now be able to buy only few commodities, and this is called as Cost Push Inflation. How to solve this crisis The New Economic Policy (NEP,1991) opened the gates of Indian economy to the outside world, now officially and completely. The value of Indian Rupee was now determined by the market forces, RBI intervened only in case of extreme volatility. Thus, the external policy of the Indian economy shifted from Fixed Float (administered or RBI determined exchange rate) to managed float (market determined exchange rate with RBI as a crisis-manager). In simple terms, this is liberalization, and it was called Liberalized Exchange Rate Management System (LERMS) which was initially introduced only in the current account, which means only in terms of goods and services. Convertibility was introduced in Capital Account (Foreign assets-both physical and financial, foreign debt et cetera) in stages, as per the recommendations of Tarpore Committee . Simply said, liberalization means to allow the world demand and supply of Indian goods and services determine the Indian exchange rate, and the same is extendable to assets. Indian economy is now a PART of the global system, and moves in line with the market movement of the world economy. This was liberalization. Lets not ignore globalization and privatization. Globalization - All foreign brands you buy and use, low waste jeans, your evening gown, your middie, your Maybelline new york kajal pencil, and so many things. It tarted off with BPL and Phillips television sets. ) The world comes to the Indian land, India goes out in the world. Be it Indian handicrafts, drugs, clothing (saree), philosophy (Bhagvad Gita. ). Roses, Food Grains (pulses), fruits (mango), or even doctors, engineers, software engineers and so much more. Privatization:- Government of India was a bad kid who did not want any other kid from the outside of the government to make good things and sell it to the public, only government can do it because it owns it, and it will not share the national resources to private players. Now that the kid has messed up its business and has run into losses, it is crying out loud. Gulping and sulking, it now allows private players to do the stuff better. Government is happy, private players are happy, economy is happy. There is competition and efficiency and goods are not all that expensive now. The Indian economy is one big happy family who shares and cares (Consumer Rights and Protection gaining importance Jaago Grahak Jaago). No, the economy is not all that better, but better OFF, and vibrating with young hope, getting stirred up, growing, becoming happy, revolutionizing, slowly, but definitely, even NOW. IMF:- IMF is the monitor of the class with 182 children. It checks on that no kid goes outside the discipline of this class (Balance of Payments of foreign exchange of any country), helps weak children in their homework and studies ( India was the first country to have used financial assistance of the IMF at the time of crisis), but the help is on the condition that the kid listens to the monitor (i. e. Liberalization, Globalization, and Privatization ) ). The monitor also sees if there is any naughty kid who is cheating on other kids and earning good marks at the cost of other kids marks (countries cheatin on other countries in international trade). The monitor keeps all the resources that the kids can use when they REALLY need. for example, forgetting or losing a pen :P. (that is - the countries can borrow from the Fund - it is the Fund because countries have paid subscription quotas at the time of joining, it has special drawing rights - foreign currencyreserves of 5 major currencies of the world, that is, the Dollar, Yen, Frank, Mark, Sterling, so any country can borrow any currency to the extent of its subscription quota, or otherwise as well. ) 2.3k Views middot View Upvotes middot Not for Reproduction In very layman term answer to your questions - Answer 1 - Answer to this question is well explained in Above flowery text by sagacious people. But to understand in much better way and in layman term watch this video of 47 min. Answer 2 - liberalization is the process by which government control is relaxed or abolished. privatization include in it. In India at the time of gulf-war and problem of balance payment. GOI proposed a New Economic Policy (economic reform 1991) to cope up with it. Whose main objective is - Liberalization, Privatization, Globalization.( LPG ). Effect of LPG - participations of private sector in public sector. Answer 3- Function of IMF - working with developing nation to help them achieve macroeconomic stability and reduce poverty. 1.7k Views middot View Upvotes middot Not for Reproduction What is an explanation of the Gulf War in 1990-1991How did it affect the Indian economy Why was our currency devalued What is the difference between GDP and economy in layman terms What is consumer price index in layman terms How does it affect the economy What is happening in the Indian economy What are the benefits of the ISRO Mars Mission for India039s economy and society How exactly does Quip work in layman039s term Can you explain, in layman039s terms, exactly what happens when I send an e-mail from my computer to another person in a different country Raghuram Rajan announced a slew of measures on his first day as RBI Governor to strengthen the Indian rupee and revive the Indian economy. Can someone explain these measures in layman039s terms How will you explain importance of GST Bill to Indian Economy to a Layman